Selamunaleyküm. Uzun zamandır yazmıyorum. Gerçi söylememe gerek yok farketmişsinizdir. Yani umarım. Farketmemişseniz bile sorun yok. Ben bile bi süre öncesine kadar farkında değildim. Yazmadığımı değil genel olarak bir şeylerin farkına vardım. Birşey yapmadığımın. Kendime hiç birşey katmıyorum. Ders çalışmıyorum. Bir işle uğraşmıyorum. Kitap okumuyorum. İnanır mısınız bilmiyorum ama yatağımın başında yaklaşık bir aydır aynı kitap duruyor. Belki bu bazılarınız için rahatsız edici birşey değildir hatta normal birşey bile olabilir ama benim için değil. E alıp oku? Seni tutan mı var? Ama olmuyor işte. Elim uzanmıyor. Elime uzansa gözüm okumuyor. Toplu isyan içindeler. Bütün gün bi ağaca sarılıp yaprak yiyen koalalara benzedim. Ve bu hiç hoş bir benzerlik değil. Etrafımda sürekli koşturan insanlar var. Birşeyler yapıyorlar. Benim yapmadığım, yapmam gereken herşeyi yapıyorlar. Açık söyliyeyim imreniyorum onlara.
Eğer yarın sabah kalkmanız ve yapmanız gereken bir iş varsa şükretmelisiniz. Eğer bir işe yarıyorsanız şükretmelisiniz.
